Voorbijgaan aan je eigen gelijk verandert je leven

Zo zat ik ineens aan een gigantische, hardhouten keukentafel in een huis waarover de bewoner zelf in een interview zei dat het een ‘Oostenrijkse berghutjesgevoel’ had. Aan die tafel sprak ik met de zelfbenoemde Parel van Brabant, de ex-profvoetballer, muzikant, acteur en boegbeeld van bourgondisch Brabant: Björn van der Doelen. Aan die hardhouten tafel had ik een gesprek van anderhalf uur. Een gesprek waar ik nog steeds, haast dagelijks, aan terugdenk.

Geopende deuren

Naast mijn coachingsbureau, schrijvende werkzaamheden en startend modehuis heb ik ook een eigen podcastshow. Ja, dat is hip, ik geloof dat je tegenwoordig pas meetelt in medialand wanneer je een eigen podcast hebt. En een mens moet wat doen om van de straat te blijven.

Dus reis ik het land door met een cognackleurige vintage koffer met opnameapparatuur onder mijn arm. Die koffer is mij inmiddels ongelofelijk dierbaar geworden. Want samen met dat loeizware onding kom ik op plekken en vooral bij mensen waar ik anders nooit over de vloer was gekomen.

Keukentafelgesprek

Zo zat ik op deze vrijdagmiddag aan tafel met een ex-profvoetballer die het levensgenieten tot een ware kunst had verheven. En wat voor mij niet geheel onprettig was, een waar oneliner-kanon. Aan de tafel, erop stonden inmiddels een aantal lege glazen wodka en lege halve liter blikken bier, spraken we over het leven, de liefde, het gezin, hard werken en prioriteiten stellen in het leven.

Het leven aanschouwen

Björn hoefde niet meer zo heel hard te werken. Mede mogelijk gemaakt door zijn voetbalpensioen, een mooie financiële basis. Daardoor had hij de tijd en de ruimte om het leven om hem heen eens rustig te aanschouwen. Het liefste in horizontale positie op zijn bank in de huiskamer. Ik vertelde hem over mijn burn-out en de Parel van Brabant zette hier zijn eigen visie tegenover:

‘We hebben ons allemaal laten wijsmaken dat het heel belangrijk is wat we aan het doen zijn, maar dat is echt flauwekul. Er kan echt heel veel wachten. Als het om leven en dood gaat. Dan kun je zeggen: ‘ik moet wel nu reanimeren’. Maar verder kan er echt heel veel wachten tot morgen. We moeten gewoon allemaal weer normaal gaan doen en dan hebben we ook geen burn-outs meer. Dan worden we allemaal weer heel gelukkig oud.’

Op z’n plek

De essentie van de boodschap was dat Björn zich niet zo druk maakte in het leven. En als hij zich ergens druk over maakte, dan waren het de zaken waar hij zelf waarde aan hechtte: het meiske, de kiendjes, ons moeder en ons vader. Dat is nu juist wat ik meenam toen ik met die koffer onder mijn arm, ietwat aangeschoten, weer in de bus naar Eindhoven Centraal zat.

Nu, alweer maanden later, op dagen of weken waarbij ik me allemaal net even te druk maak, dwing ik mezelf nog weleens om het gesprek terug te luisteren. Vaak, of eigenlijk altijd, weet het al mijn prioriteiten weer een beetje op z’n plek te zetten. Er kan echt heel veel wachten, al is het maar voor even.

Verruim je cirkel

En de boodschap van dit verhaal? Dat is eigenlijk niet eens dat alles kan wachten. Of dat je goed moet nadenken waar je je tijd, drukte en hoofdpijn aan schenkt. Maar het is wel een oproep om je cirkel groter te maken. Sta open voor nieuwe dingen. Ga gesprekken aan met mensen die je nog niet kent. Of misschien zelfs mensen die qua levenswijze haaks staan op wat jij doet.

Verruim je cirkel en ga voorbij aan je eigen gelijk.

Meer weten?

Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Sterker uit de hoek komen? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Persoonlijke effectiviteit.

BEKIJK DE TRAININGEN EN OPLEIDINGEN