Het burn-out verhaal van Pim: “Ik kon niet stoppen”

Wat eraan vooraf ging

“Ik heb een jong gezin, een intensieve baan en wilde niets missen. Met een nieuwe rol binnen de organisatie was ik druk bezig mijn carrière verder op te bouwen. Complimenten krijgen en goed presteren vond ik ontzettend belangrijk.

Voor mij was het logisch om ook in mijn vrije tijd met werk bezig te zijn. Ik overschatte mezelf genadeloos. Drie jaar geleden had ik al een burn-out gehad en ik dacht: ‘ik ken de trucjes wel. Ik blijf wel overeind.’ Daardoor ben ik te lang doorgegaan."

Altijd moe, altijd aan

"Wat ik me ook niet besefte, is dat ik na mijn eerste burn-out nog altijd zo moe was. Dat was gewoon de nieuwe realiteit. Je went eraan om je zo te voelen. Ik was me helemaal niet bewust van het onderliggende probleem.

Voor de diagnose burn-out sliep ik al een half jaar slecht. In slaap vallen was voor mij altijd een koud kunstje geweest. Ik kon me niet voorstellen dat mensen urenlang wakker lagen. Maar nu was mijn lijf steeds opgepompt.

Ik kreeg geen rust meer. Dat lichaam dat maar niet uitschakelde maakte me ook angstig en daardoor werd het alleen maar erger.”

Toen begonnen de twijfels

“Tegelijkertijd begon ik me gefrustreerd en verdrietig te voelen. Ik was nergens meer trots op. Toen begonnen de twijfels. Vind ik mijn werk, relatie, woning, vrienden en leven nog wel leuk?

Alles begon te wankelen. Het liefst had ik me op zolder verstopt totdat die vreselijke twijfels overwaaiden. Ik was in een heel brede zin bezig met de vraag: ‘wat wil ik nou precies?’”

Storm in mijn hoofd

“Dat was natuurlijk heel heftig voor mijn vrouw. Zij had het er al langer over dat ik moest leren loslaten. Mijn energielek verbaasde haar niet. En natuurlijk had ze door dat ik slecht sliep.

Maar ik wilde niet praten over de chaos in mijn hoofd. Ik vond het verschrikkelijk om haar ermee op te zadelen. En ook ‘verstopte’ ik haar onrust uit een soort zelfbescherming. Ik kon het er niet bij hebben.”

Feest van herkenning

“Pas na de diagnose, toen ik met een coach aan de slag ging, vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Mijn coach zei tegen me: 'jij bent hoogsensitief.' Ineens werd alles duidelijk. Ik ontdekte hoe ik in elkaar steek en waar ik een groot deel van mijn energie aan verlies.

Ik richt namelijk al mijn energie op anderen. Zonder rekening te houden met de gevolgen voor mezelf. Als iemand bijvoorbeeld onzeker of humeurig is, voel ik dat direct aan en ga ik dat ‘oplossen’.

Dat patroon is er diep ingesleten toen ik nog maar een jongetje was. Maar het vraagt vreselijk veel energie.”

Acceptatie

“De reactie op mijn werk was een warm bad. Maar dat zag ik niet zo. Mensen om je heen zitten veel sneller in de acceptatie dan jijzelf, merkte ik. Ik vond het vervelend om te horen: ‘wat erg voor je’.

Toen ik het door de slapeloosheid wat rustiger aan ging doen, zeiden ze: ‘joh, zou je niet echt even helemaal afschakelen? Stop maar eens echt.’

Dat ging nou net niet, ik kon heel moeilijk stoppen. De gedachte aan een pas op de plaats riep te veel emoties op: schuldgevoelens, falen, teleurstelling, angst. Ik maakte het heel groot: als ik nu een pauze neem is mijn leven over.”

De maat vol

“Het brein maakt rare sprongen. Alles was te groot. Elke simpele vraag betekende voor mij: ‘los dit wereldprobleem op.’ Uiteindelijk dwong dit me toch om te stoppen. Het was niet vol te houden.

Als je de stresssignalen te lang negeert, is de maat een keer vol en schakelt je lichaam uit. Dat ik thuis kwam te zitten, was dan ook onvermijdelijk.”

Omdat dit zo’n persoonlijk verhaal is, hebben we de naam Pim gefingeerd.

Heb je last van werkstress?

Bewaak jij de balans tussen werk en privé? Voorkom dat je overspannen wordt, stop met rennen, bewaak je grenzen, wordt stressbestendiger en vitaler. Persoonlijke coaching vanuit Schouten & Nelissen helpt je in het omgaan met stress en spanning.

MEER OVER STRESS EN VITALITEITSCOACHING