Na de burn-out #1: 'Je schamen is onzin'
- Rubriek
- Blog
- Datum
- 1 mei 2018
- 4 minuten leestijd
Voor een burn-out kies je niet. Toch voelen veel mensen schaamte en schuldgevoelens. Omdat ze niet aan de (eigen) hoge eisen konden voldoen en even nergens toe in staat zijn. In zijn blogs deelt ervaringsexpert Freek (33) belangrijke inzichten na zijn burn-out. Vandaag: waarom je schamen echt niet hoeft.
‘Jeetje Freek, wat stoer dat je hier zo open over durft te zijn’, ‘Wat heftig, trots op je openhartigheid.’ Vorig najaar deed ik op NRC Carrière mijn coming-out als burn-outpatiënt. Wat voor mij als een afsluiting van een mindere periode diende, was voor veel lezers een steunpunt, iets herkenbaars.
Een burn-out bleek een periode te zijn waar mensen minder makkelijk over praten. Daar schrok ik van.
Is openheid stoer?
Dapper of stoer zijn lofuitingen die opgebrande mensen vaak krijgen als zij open zijn over hun burn-out, wat ze ervaren en hoe het zover is gekomen. Maar dan vraag ik mij af: is het stoer, of eerder normaal?
Het kan tenslotte iedereen overkomen. En waar komt die krampachtige houding rond een burn-out dan vandaan? Ik heb de schaamte voor een burn-out vanaf het eerste moment niet begrepen.
Alles is te veel
Wat niet wil zeggen dat de burn-out allemaal wel meeviel. Het was ronduit ellendig. De aanloop naar de burn-out met alle oplopende spanningen, stressklachten, gesnauw naar mensen in mijn omgeving. De apathische maanden dat de burn-out op zijn hoogtepunt was, waarin ik niets kon.
Zelfs boodschappen doen en tegelijkertijd het vuilnis buiten zetten was een stap te ver. En dan moet je weten dat beide nog geen vijftien meter verderop in de straat zitten, in elkaars verlengde.
Angst om weg te zakken
En dan de periode na de burn-out waarin ik mezelf weer helemaal moest leren kennen en vertrouwen. Bij ieder vlaagje moeheid ben ik bang dat ik weer wegzak.
Alles was, en is, heel erg niet leuk. Niet voor mij, en niet voor mijn omgeving. Ik heb vooral mijn vriendin bij vlagen tot waanzin gedreven. Maar hoe rot het ook is, moet ik me hier voor schamen?
Niet aan zien komen
Nadat ik ergens in oktober van vorig jaar wekenlang doelloos naar de muren en Netflix lag te staren, werd ik langzaam iets helderder in mijn hoofd. Ik begon mijn downfall te reconstrueren. Er liepen ongeveer veertien projecten bij negen verschillende opdrachtgevers. Sommige groot, sommige klein, maar allemaal met een deadline.
En dat op een moment dat ik mijzelf had wijsgemaakt dat ik middenin een rustig kwartaal zat. Dan vraag je je af: hoe krijg je dat voor elkaar? Datzelfde vraag ik me ook nog steeds af. Hoe heb ik maanden, zo niet jaren, zo hard kunnen werken zonder dit aan te zien komen?
Proces van jaren
Achteraf gezien, dan is alles makkelijker, was dit een proces van jaren. Vanaf het moment dat ik met mijn eigen bedrijf begon heb ik met een drive gewerkt die op het maniakale af was. En ik was er nog trots op ook, ‘meneertje de harde werker’.
Zodra ik de luxe had om mijn eigen opdrachten uit te kiezen, ging het mis. Ik pakte werkelijk iedere klus aan, simpelweg omdat alles ‘leuk’ was. Alsof leuke opdrachten geen energie kosten. Ik denk achteraf dat het daar mis is gegaan.
Niet goed opgepast
Ik schaam me niet voor de burn-out en hoe ik was toen ik uitgeblust op de bank lag. Maar sla mezelf wel voor mijn hoofd voor het gedrag dat uiteindelijk tot een burn-out leidde. Dat ik niet goed genoeg op mezelf gelet heb, en dat ik vooral niet goed genoeg naar mijn vriendin heb geluisterd.
Toch was het een les. Een keiharde les zelfs, maar dat zijn vaak de meest waardevolle. Ik heb mezelf beter leren kennen, en dan heb ik het vooral over mijn grenzen. Ergens maakt het je realistischer. Als je constant blijft groeien, dan kom je een keer een plafond tegen.
Wijze les
Het is pijnlijk, maar het is nu eenmaal zo. Daar leer je mee omgaan. Daar ontwikkel je van. Vallen hoort soms bij het opstaan, dat is niet erg. Als je er maar van leert. Mijn burn-out is geen badge of honour, maar ook niets om me voor te schamen. En dat geldt voor jou ook.
Burn-out, en dan?
Elke maand vertelt Freek over zijn leven Na de burn-out. Met belangrijke inzichten over herstellen en een terugval voorkomen. Freek heeft een eigen coachingsbureau, schrijft columns en artikelen voor o.a. NRC, VICE en Nieuwe Revu en lanceert in 2018 zijn debuutroman, kledinglijn en online platform onder de naam Elitepauper.
Meer weten?
Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Weerbaarder en vitaler worden? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Vitaliteit en stress.
